Skribaĵoj por ĉiuj kaj neniuj

Foje post iom da meditado mi ekkonsciis, ke post la momento, kiam mi lanĉis la blogon en LJ, preterpasis preskaŭ 13 jaroj. En tiu glora tempo la lando estis alia, Putin estis preskaŭ juna kaj la blogejo ŝajnis esperdona de esperantista vidpunkto - ĉi tie kontribuis diversaj aktivuloj kaj eĉ agadis teamo celinta esperantigi la interfacon. La cirkostancoj aliiĝis, nun LJ estas la loko ne tro interesa por la Lingvo Internacia kaj aperas la demando: "Ĉu sencas trovi alian retejon por blogi kaj komunikadi?"

Post iom da esplorado mi trovis, ke en Tvitero estas aktiva esperantista komunumo. Tvitero estas oportuna kaj tre fleksebla socia reto por ŝanĝi ideojn kaj disvastigi novaĵojn. Ankaŭ memkompreneble por ŝanĝi fotojn kun katoj kaj senrespondece babili pri la vivo. Eble sencus tute transnomadi tien, sed restas kialoj por heziti. Oni bone memoras, ke sinjoro Trump aprezis ĝis la momento Tviteron kaj trovis ĝin tute trafa por ŝtata agado. Tamen por ajna klereca persono la penso pri limo je 280 signoj ŝajnas neeltenebla. Do oni bezonas ejon por aperigi saĝecajn longajn tekstojn pri sorto de la mondo.

Antaŭnelonge mi trovis en "Libera Folio" la artikolon pri poresperantista retejo "MiaVivo" Verdire mi havas kutime skeptikecon pri specialaj poresperantistaj projektoj kaj trovas ĉi praktikon noca. Tamen atentinte la retejon mi trovis, ke en gxi videblas pli-malpli vigla aktiveco kaj tie partoprenas kelkaj merititaj personoj. Post iom hezitoj kaj duboj mi aranĝis la konton kaj emas plu aperigi afiŝojn tie:

https://www.miavivo.net/profilo/nordanomado/

Komenco de la tago sekvis la tradicion, kiu aperis antaŭ kelkaj jaroj: en la 1-a de januaro matene mi promenadis tra senhomaj stratoj. Ĉar plimulto da homaro ne komprenas dume Esperanton kaj ĉi tiu blogo estas fakte skribata al neniu mi rajtas malkovri ĉi tie egan rusan sekreton. En komenco de la 1-a de januaro Rusio estas tute sendefenda kaj oni povas konkeri ĝin senpene. Plimulto da rusianoj aŭ dormas post fervora festa drinkado, aŭ suferas pro postebrio. Laŭ malplenaj stratoj nur vagas raraj hundobredistoj, tamen tia estas sorto de hundobredistoj - promenadi kun siaj bestoj maldepende de vetero, humoro kaj sanstato. La malpleno de urbaj stratoj donas specialan senton. La dua afero de la tago - mi vizitis Jutubaĉon kaj malŝatis filmeton kun la festa parolado de la Ĝvidanto de la Nacio. Mi nepre ŝatos ĝin, kiam li finfine diros: "Mi laĉiĝis. Mi forpasas."

Antaŭ kelkaj tagoj mi finfine trovis tempon por sekurigi malgrandajn arbarojn per freŝaj abiaj branĉoj. Alikaze malsataj leporoj nepre ronĝos ilin. Iam mi jam havis koncernatan malagrablan sperton.

En la filmo ruslingvanoj kaj personoj spertaj pri rusiaj aferoj povas trovi kelkajn “paskajn ovojn”:

La komenco: QR-kodo sur la bovino enhavas ligilon al tvitera konto de Rogozin (ĉefo de “Roskosmos”)
1:35 La roboto havas en la pakaĵeto boltingojn anstataŭ sunflorajn semojn
1:43 Sur konstruaĵo pendas plakato kun Rogozin, kie estas surskribo “Faru ni Ruĝan Planedon verda”
2:14 Plakato “Lavu manojn!” sur la muro apud la manpurigilo enhavas ankaŭ sloganon “Homeska 'troja ĉevalo'-programo danĝeras por viaj neŭronaj nodoj”
3:32 En ĉielo ĉeestas aludo pri fino de la filmeto (videblas du satelitoj)

La pasinta somero estis ne tro favora por agrikulturo: plejparte malvarma, malseka kaj kun oftaj nubaj tagoj. Tamen malgraŭ tio kukurboj prosperis kaj donis impresegajn fruktojn. La kukurbaj lianoj estis malkutime longaj (iuj ĉ. 10 metroj) kaj atingis ĉiujn trafajn lokojn. La plej granda kukurbo pezis 22 kg. Ĝi estas sur la foto. Longo de la maĉeto estas 50 cm.

Terpomoj jam estas elterigitaj kaj ĉefa tasko de la legomĝardena sezono forpasis. Estas kialo por festi. Malgraŭ aĉa vetero de ĉi somero la rezulto akcepteblas. En la dua foto ne estas averaĝa ekzemplero, tamen ĝi ankaŭ ne estas elstara. Memkompreneble la birko ĉeestas por taksi la grandon. Mi esperas, ke dimensioj de brikoj ne tro diferenciĝas de lando al lando.

Frambarbusto kun kelkaj maturaj beroj


La foto por taksi grandecon de la bero

Okaze de ĉi afiŝo estas solene establita la markilo "Daĉo"